روشنترازخاموشی

چگونه با انگیزه درس بخوانیم که خسته نشویم؟

جای مناسب برای درس خواندن

اگر می خواهید هنگام درس خواندن خسته نشوید بهتر است یک جای مناسب در اتاق را که آرام و آفتابی است انتخاب کنید و بودن استرس شروع به درس خواندن کنید.

بهترین زمان درس خواندن

بعضی افراد صبح ها را برای درس خواندن انتخاب می کنند و گروهی دیگر شب را ترجیح می دهند، فرقی نمی کند چه زمانی درس می خوانید هر وقت احساس کردید که خسته نیستید و انرژی دارید درس خواند را شروع کنید.

نشستن صحیح برای درس خواندن

خودتان را گول نزنید خوابیدن در رختخواب برای درس خواندن بیشتر شما را خسته می کند و باعث می شود که نتوانید به خوبی درس بخوانید، بهتر است برای درس خواندن از یک میز و صندلی راحت استفاده کنید.

برنامه ریزی برای درس خواندن

یک مشکل رایج در افرادی که سریع از درس خواندن خسته می شوند این است که برای درس خواند برنامه ریزی نمی کنند، قبل از اینکه درس خواندن را شروع کنید برای آن برنامه ریزی کنید تا بتوانید به طور موثر مطالعه کنید.

روش های خلاقانه درس خواندن

یک راه برای لذت بردن از درس خواند استفاده از روش های خلاقانه برای مطالعه می باشد، شما می توانید با تماشای سی دی های آموزشی درس بخوانید.

هوشمندانه درس خواندن

اگر مقاله شما طولانی است و وقت زیادی هم ندارید بهتر است که از نکات مهم آن خلاصه برداری کنید و به این ترتیب بدون اینکه خسته شوید درس بخوانید.

استراحت بین درس خواندن

یکی از بهترین روش ها برای جلوگیری از خسته شدن هنگام درس خواندن این است که پس از هر دو ساعت درس خواندن به مدت 15 دقیقه استراحت کنید.

مواد غذایی مفید برای درس خواندن

در ایام امتحانات برای درس خواندن بهتر است که بیشتر از میوه ها، سبزیجات و آجیل ها استفاده کنید و مصرف مواد غذایی فرآوری شده و هله هوله را کاهش دهید.

داشتن خواب کافی

بیدار بودن در ایام امتحانات یکی از بزرگترین اشتباهاتی است که دانش آموزان انجام می دهند. خوابیدن به اندازه کافی باعث می شود که بهتر درس بخوانید و زود خسته نشوید، علاوه بر این همه ی مطالبی که خوانده اید را بهتر به خاطر می سپارید.

چگونه درس بخوانیم تا بهتر یاد بگیریم؟

زیر مطالب مهم خط بکشید
خط کشیدن زیر مطالب مهم یکی از ساده ترین روش ها برای یادگیری بهتر می باشد. پیشنهاد ما به شما این است که یک بار کتاب خود را روزنامه وار بخوانید و در دور بعدی با دقت بیشتر زیر مطالب مهم خط بکشید تا بتوانید به راحتی آن ها را به یاد بیاورید.

یادداشت برداری کنید

یادداشت برداری یکی از بهترین مهارت های درس خواندن محسوب می شود، خلاصه نویسی و یادداشت برداری در کلاس درس باعث می شود که در زمان کمتر مطالب مهم تر را بخوانید و راحت تر به یاد بیاورید.

از فلش کارت استفاده کنید

استفاده از فلش کارت ها یک روش بسیار موثر برای یادگیری بهتر است، اگر در درس های تاریخ، فیزیک، ریاضی، شیمی و جغرافی از فلش کارت استفاده کنید مطالب دشوار را راحت تر یاد می گیرید.استفاده از فلش کارت ها برای درس خواندن بسیار سرگرم کننده می باشد و علاوه بر این باعث صرفه جویی در زمان می شود.

از خودتان کوییز بگیرید

پس از پایان هر فصل از کتاب یا مقاله می توانید از خودتان کوییز بگیرید تا به این ترتیب نقاط ضعف خود را پیدا کنید و بر روی آن ها بیشتر تمرکز کنید.

با تصاویر درس بخوانید

 را یاد می گیرند و بیشتر می توانند مفاهیم را حفظ کنند، اگر شما هم از این دست افراد هستید می توانید کمی خلاقیت به خرج دهید و مطالب مهم را با نقاشی کشیدن برای خود یادآوری کنید.

چگونه درس بخوانیم تا بهتر موفق شویم و نمره خوب بگیریم؟

یک درس را حداقل دو بار بخوانید
اگر می خواهید در درس خواندن موفق باشید بهتر است که هر کتاب یا مقاله را حداقل دوبار بخوانید و مرور کنید.

زمان خاصی را برای درس خواندن انتخاب کنید

زمان های خاصی را که بهتر یاد می گیرید و انرژی بیشتری دارید برای درس خواند انتخاب کنید.

هر روز مطالعه کنید

هر روز درس بخوانید، بگذارید درس خواندن جزیی از زندگی روزمره شما شود درست مثل خوردن و خوابیدن، اگر هر روز مطالعه کنید ذهن شما برای درس خواندن آمادگی بیشتری خواهد داشت.

اول مطالب سخت تر را بخوانید

یکی از موثرترین روش های موفق شدن در درس خواندن این است که اول مطالب سخت تر را بخوانید و سپس با آرامش و انرژی ذهنی بیشتر مطالب آسان تر را مطالعه کنید.

قبل از درس خواندن خلاصه نویسی ها را بخوانید

اگر در طول ترم از مطالب مهم یادداشت برداری کنید قبل از امتحان این یادداشت را بخوانید چون ممکن است شامل اطلاعات مهمی برای شما باشند.

از دوستانتان کمک بگیرید

اگر مطلبی را به خوبی درک نمی کنید می توانید از دوستانتان کمک بگیرید.

چگونه بهتر درس بخوانیم که فراموش نکنیم و یادمان نرود؟
قبل از درس خواندن پیاده روی کنید
تحقیقات نشان داده که ورزش می تواند حافظه شما را افزایش دهد، 20 دقیقه قبل از هر بار درس خواندن پیاده روی کنید.

با صدای بلند درس بخوانید

اگر چه ممکن است مسخره به نظر برسد اما درس خواندن با صدای بلند باعث می شود که مطالب را به زودی فراموش نکنید.

مطالب مهم را برای دوستانتان توضیح دهید

بهترین روش برای اینکه بدانیم درس ها را فراموش نکرده ایم این است که آن را برای دوستانمان توضیح دهیم.

بین درس خواندن استراحت کنید

پس از هر 2 ساعت درس خواند یک استراحت کوتاه 15 دقیقه ای داشته باشید تا بتوانید مطالب را بهتر یاد بگیرید و فراموش نکنید.

موسیقی گوش کنید

گوش دادن به موسیقی های آرام بخش باعث تقویت حافظه شده و باعث می شود که بهتر درس را یاد بگیرید و به زودی یادتان نرود.

شب قبل از امتحان خوب بخوابید

بیدار ماندن در شب امتحان فقط شما را خسته و کسل می کند، شب امتحان را خوب بخوابید تا مطالبی که خوانده اید به خوبی جذب شود و دیگر یادتان نرود.

با دوستانتان درس بخوانید

درس خواندن در جمع دوستان باعث می شود که بهتر درس را یاد بگیرید و مطالب مهم را به زودی فراموش نکنید.

روزی چند ساعت درس بخوانیم؟

شما حدود 16 ساعت در روز بیدار هستید، اگر دانش آموز باشید که 2 تا 4 ساعت در کلاس درس هستید، 2-3 ساعت در جمع دوستانتان هستید، 2 ساعت غذا می خورید و 2 ساعت هم به نظافت خود می رسید.شما فقط 5-8 ساعت در روز برای درس خواندن وقت دارید، می توانید 4 تا 5 ساعت آن را درس بخوانید و 1-3 ساعت آن را برای یادآوری و کوییز گرفتن از خودتان صرف کنید.

بیانیه 13 آبان

بسم الله الرحمن الرحیم

«و اما الذین استنکفوا و استکبروا فیعذبهم عذاباً الیماً و لایجدون لهم من دون الله ولیاً و لانصیراً»

و اما کسانی را که (از اطاعت خدا) خودداری کرده، (در مقابل خداوند) بزرگی کنند، به عذابی دردناک دچار می کند و آنان در برابر خدا برای خود یار و یاوری نخواهند یافت.

 13 آبان به عنوان روزی در حافظه ملت غیور ایران ثبت گردیده است که نماد ایثار، استکبار ستیزی، استبدادگریزی و ایستادگی در مقابل ظلم و جور ابرقدرت ها بالاخص شیطان بزرگ، آمریکای جهان خوار است. یوم‌الله سیزدهم آبان با سه برگ زرین خود، بانگ “هیهات من الذله” مردم خداجوی ایران اسلامی را به رخ جهانیان کشاند تا بار دیگر اثباتی بر اقتدای ملت شریف ایران به پیشوای شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) باشد.تبعید عالمی شجاع و پیشرو همچون حضرت امام خمینی (ره) به سبب مخالفت با کاپیتولاسیون؛ شهادت جمعی از دانش آموزان در سال 1357 و سی و یک شهید دانشجوی پیرو خط امام (ره) به دست رژیمی وابسته به استکبار و در آخر تسخیر سفارت شیطان بزرگ -یکی از سمبل های استکبار و استعمار-  به دست دانشجویان پیرو خط امام، در حافظه تاریخ با طلای ناب نوشته شده است که هر كدام آنها از ايام اللهي است كه فراموش نخواهد شد و پيوسته الهام بخش نسل جوان و يادآور رهبري الهي وبي‌نظير امام بزرگوار و مجاهدت‌هاي سرنوشت‌ساز مردم عزيز ما خواهد ماند.

برکسی پوشیده نیست که تمام تلاش غرب برای نابودی انقلاب اسلامی متمرکز شده است لذا جمهوری اسلامی دایره متحدان استراتژیک خود را افزایش داده و عمق این اتحاد را علاوه بر مباحث اقتصادی وسیاسی به صورت مکتبی و ایدئولوژیک نیز دنبال میکند. با توجّه به گام های استکبار جهانی برای نابودی انقلاب اسلامی و همسو بودن اکثر کشورهای خلیج فارس با سیاست‌های استکباری آمریکا، اتّحاد کشورهای غیرمتعهد به سیاست‌های استکباری در منطقه غرب آسیا -خاورمیانه- باید اتّحادی مبتنی بر برادری و همکاری مکتبی در مواجهه با تقابل نظام سلطه داشته باشد. پیوند مردم با مردم یا راهبرد صدور مردمی انقلاب اسلامی، یکی از نکاتی است که همواره  مورد تاکید حضرت امام خمینی(ره) قرار داشت. به اعتقاد ایشان، یکی از بهترین بازوها برای صدور نتیجه مبارزات جمهوری اسلامی، مردم هستند و برای ترویج و صدور انقلاب اسلامی، به سمت ایجاد پیوندها و ارتباطات بین مردم خواهیمرفت.

بدانید ما به تمام جهان، تجربه هایمان را صادر می‌کنیم و نتیجه مبارزه و دفاع با ستمگران را بدون کوچکترین چشمداشتی، به مبارزان راه حق انتقال می‌دهیم و  مسلماً محصول صدور این تجربه‌ها، جز شکوفه‌های پیروزی و استقلال و پیاده‌شدن احکام اسلام برای ملت‌های دربند نیست. روشنفکران اسلامی همگی با علم و آگاهی باید راه پر فراز و نشیب دگرگون کردن جهان سرمایه داری و کمونیسم را بپیمایند و تمام آزادیخواهان باید با روشن‌بینی و روشنگری، راه سیلی زدن بر گونه ابرقدرتها و قدرتها، خصوصاً امریکا را بر مردم سیلی خورده کشورهای مظلوم اسلامی و جهان سوم ترسیم کنند. من با اطمینان می‌گویم: اسلام ابرقدرتها را به خاک مذلت می نشاند، اسلام موانع بزرگ داخل و خارج محدوده خود را یکی پس از دیگری برطرف و سنگرهای کلیدی جهان را فتح خواهد کردوبدانید ما دانشجویان پیرو خط امام ورهیریم که به دستور قرآن کریم و با برگزیدن مطالبات مقام معظم رهبری به عنوان نقشه راه و به عنوان منتظران واقعی حضرت مهدی موعود(عج)، مبارزه با هر ظلم و ظالمی، استکبار و مستکبری را وظیفه خود می داند و با پیروی از آیه ی شریفه ی “واعتصموا بحبل الله جمیعا” و لا تفرقوا…"  گوش به فرمان رهبر معظم انقلاب و دوشادوش آحاد ملت حق طلب ایران، تمامی این کُشت و کشتار ها و تفرقه افکنی ها و کج فکری ها را محکوم نموده و همواره با وحدت کلمه، با اقتداء به ولایت، به مسیر رشد و اعتلاء کشور ادامه خواهیم داد.

برای دلگرمی این دوستان توصیه میکنم این دو حدیث را بخوانند :

سلام از نزدیک و دور به امام حسین علیه السلام می رسد
عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ ثُوَیْرٍ قَالَ کُنْتُ أَنَا وَ یُونُسُ بْنُ ظَبْیَانَ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع وَ کَانَ أَکْبَرَنَا سِنّاً فَقَالَ لَهُ إِنِّی کَثِیراً مَا أَذْکُرُ الْحُسَیْنَ ع فَأَیَّ شَیْ‏ءٍ أَقُولُ قَالَ قُلْ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ تُعِیدُ ذَلِکَ ثَلَاثاً فَإِنَّ السَّلَامَ یَصِلُ إِلَیْهِ مِنْ قَرِیبٍ وَ مِنْ بَعِیدٍ الْحَدِیثَ

حسین بن ثویر گوید: من و یونس بن طبیان نزد امام صادق علیه السلام بودیم او سنش از ما بیشتر بود به حضرت عرضه داشت من بسیار امام حسین علیه السلام را یاد می کنم پس چه ذکری بگویم حضرت فرمودند:

بگو “صلی الله علیک یا اباعبدالله” و این ذکر را سه مرتبه بگو چرا که سلام از نزدیک و دور به ایشان می‌رسد

(وسائل الشیعه/ج۱۴/ص۴۹۳)

قبر حسین علیه السلام را هر روز زیارت کن

عَنْ مِسْمَعٍ عَنْ یُونُسَ بْنِ‏عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ حَنَانٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَا سَدِیرُ تَزُورُ الْحُسَیْنَ ع فِی کُلِّ یَوْمٍ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ لَا قَالَ فَمَا أَجْفَاکُمْ قَالَ فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ جُمْعَهٍ قُلْتُ لَا قَالَ فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ شَهْرٍ قُلْتُ لَا قَالَ فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ سَنَهٍ قَالَ قُلْتُ قَدْ یَکُونُ ذَلِکَ قَالَ یَا سَدِیرُ مَا أَجْفَاکُمْ لِلْحُسَیْنِ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَلْفَیْ أَلْفِ مَلَکٍ شُعْثاً غُبْراً یَبْکُونَهُ وَ یَزُورُونَهُ لَا یَفْتُرُونَ وَ مَا عَلَیْکَ یَا سَدِیرُ أَنْ تَزُورَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فِی کُلِّ جُمْعَهٍ خَمْسَ مَرَّاتٍ أَوْ فِی کُلِّ یَوْمٍ مَرَّهً قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُ فَرَاسِخُ کَثِیرَهٌ فَقَالَ لِی اصْعَدْ فَوْقَ سَطْحِکَ ثُمَّ الْتَفِتْ یَمْنَهً وَ یَسْرَهً ثُمَّ تَرْفَعُ رَأْسَکَ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ تَنْحُو نَحْوَ الْقَبْرِ فَتَقُولُ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ تُکْتَبُ لَکَ زَوْرَهً وَ الزَّوْرَهُ حَجَّهٌ وَ عُمْرَهٌ

جامانده کربلا
امام صادق علیه السلام به سدیر فرمودند: ای سدیر آیا قبر حسین علیه السلام را هر روز زیارت می کنی؟ عرض کردم فدایت شوم نه، فرمودند: چقدر شما جفا می کنید آیا پس در هر ماه او را زیارت می کنی؟ عرض کردم: خیر فرمودند: آیا پس در هر سال او را زیارت می کنی: عرض کردم گاهی اوقات چنین می شود،

فرمودند: ای‌ سدیر چقدر شما به حسین علیه السلام جفا می کنید مگر نمی دانی که خداوند هزار هزار فرشته ژولیده موی و غبار گرفته دارد که گریه می کنند و امام حسین علیه السلام را زیارت می کنند و هرگز خسته نمی شوند و هیچ باک و رنجی بر تو نیست ای سدیر که در هر جمعه ۵ مرتبه و در هر روز یک مرتبه قبر امام حسین علیه السلام را زیارت کنی عرض کردم: فدایت شوم میان ما و او فرسخ های بسیاری است. حضرت فرمودند: بر روی پشت بام خانه ات برو، پس توجهی به جانب راست بعد چپ بنما پس سرت را بلند کن و بسوی آسمان پس رو کن بسمت قبر امام حسین علیه السلام و بگو “السلام علیک یا اباعبدلله السلام علیک و رحمه الله و برکاته” که برایت بدین خاطر یک زیارت نوشته می شود، این زیارت یک حج و یک عمره است .

(وسائل‏ الشیعه ج  ۱۴ ص  ۴۹۳)

جامانده کربلا

​

• بااین شکوفه هامنتظربهارباظهور آقام ….شماچی…

حال زینب(س) در شب عاشورا

تاریخ الطبرى به نقل از حارث بن کعب و ابو ضحّاک، از امام زین العابدین(ع) نقل کرده است: در شبى که بامدادش پدرم به شهادت رسید، نشسته بودم و عمّه‌ام زینب علیهاالسلام، از من پرستارى مى‌کرد که پدرم از یارانش کناره گرفت و به خیمه خود رفت و حُوَى (غلام ابوذر غِفارى) نزدش بود و به اصلاح و پرداختِ شمشیر ایشان مشغول بود، و پدرم مى خواند:

«اى روزگار! اُف بر دوستى‌ات!

چه قدر بامدادها و شامگاه‌هایى داشته‌اى

که در آنها، همراه و یا جوینده‌اى کُشته شده

که روزگار، از آوردن همانندش، ناتوان است!

و کار، با [خداى] بزرگ است

و هر زنده‌اى، این راه را مى‌پیماید».

دو یا سه بار، این شعر را خواند تا آن جا که فهمیدم و دانستم که منظورش چیست. گریه راه گلویم را بست؛ ولى بغضم را فرو خوردم و هیچ نگفتم و دانستم که بلا فرود مى‌آید؛ امّا عمه‌ام نیز آنچه را من شنیدم، شنید و چون مانند دیگر زنان، دل‌نازک و بى‌تاب بود، نتوانست خود را نگاه دارد. بیرون جست و در حالى که لباسش را بر روى زمین مى‌کشید و درمانده شده بود، خود را به امام رساند و گفت: وا مصیبتا! کاش مُرده بودم. امروز، [گویى] مادرم فاطمه و پدرم على و برادرم حسن، درگذشته‌اند، اى جانشینِ گذشتگان و پناه باقى ماندگان!

حسین علیه السلام به او نگریست و فرمود : «خواهرم! شیطان، بردبارى‌ات را نبرَد».

زینب علیهاالسلام گفت: اى اباعبدالله! پدر و مادرم فدایت! خود را آماده کشته شدن کرده‌اى! جانم فدایت!

* سخن گفتن زینب(س) با عمر بن سعد

تاریخ الطبری به نقل از عبدالله بن عمّار آورده است: زینب علیهاالسلام، دختر فاطمه علیهاالسلام و خواهر حسین علیه‌السلام بیرون آمد… و این گونه مى‌گفت: کاش آسمان، خراب مى‌شد و بر زمین مى افتاد!

عمر بن سعد، به حسین علیه السلام نزدیک شده بود. زینب علیهاالسلام به او گفت: اى عمر بن سعد! آیا اباعبدالله را مى‌کُشند و تو، نگاه مى‌کنى؟!

گویى اشک‌هاى عمر را مى‌بینم که بر گونه‌ها و محاسنش روان است. آن گاه، عمر از او روى گردانْد.

الإرشاد نیز می‌نویسد: خواهر امام، زینب علیهاالسلام به درگاه خیمه آمد و عمر بن سعد بن ابى وقّاص را ندا داد: واى بر تو، اى عمر! آیا ابا عبدالله را مى‌کُشند و تو نگاه مى‌کنى؟!

عمر، پاسخش را نداد. زینب علیهاالسلام بانگ زد: واى بر شما! آیا مسلمانى میان شما نیست؟! هیچ کس، پاسخى به او نداد.

* سخنان زینب(س) هنگام شهادت برادر

الملهوف نقل می‌کند: زینب علیهاالسلام، از درِ خیمه بیرون آمد و فریاد مى زد: واى، اى برادر! واى، اى سَرور من! واى، اى خاندان من! کاش آسمان، خراب مى‌شد و به زمین مى‌افتاد و کوه‌ها، خاک و در دشت‌ها، پراکنده مى‌شدند!

*مرثیه سرایى زینب(س) بر پیکر برادر

الملهوف در این باره نوشته است: زنان را از خیمه‌ها بیرون آوردند و خیمه‌ها را آتش زدند. پس زنان، سوگوار و غارت‌زده و پابرهنه و گریان بیرون آمدند و در حالى که به صورت اسیر، با خوارىِ اسیرى حرکت مى کردند، گفتند: «به حقّ خدا سوگند، ما را از کنار قتلگاه حسین ببرید!» و هنگامى که چشم زنان به کشتگان افتاد، شیون کردند و بر صورتشان زدند.

به خدا سوگند، زینب دختر على علیه السلام را فراموش نمى‌کنم که حسین علیه‌السلام را صدا مى کرد و اندوهناک و با دلى شکسته، فریاد مى زد: «وا محمّدا! درودهاى فرشتگان آسمان، بر تو باد! این، حسین است که آغشته به خون، در صحرا افتاده و قطعه قطعه شده است. وا مصیبتا! دختران تو، اسیر شده‌اند. به خدا و به محمّدِ مصطفى و به علىِ مرتضى و به فاطمه زهرا و به حمزه سیّدالشهدا، شِکوه مى‌کنم.

وا محمّدا! این، حسین است که در بیابان افتاده. باد صبا بر او مى‌وزد و به دست زنازادگان، کشته شده است. چه غم جانکاهى و چه غصّه‌اى بر تو، اى اباعبدالله! امروز، جدّم پیامبر خدا، از دنیا رفت. اى اصحاب محمّد! اینان، نسل مصطفایند که به اسیرى برده مى‌شوند».

منبع: فارس

زن در آیینه دفاع مقدس

مقدمه

چهره‏شان عجیب بود. روسری‏های سرمه‏ای و کِرم رنگ پوشیده بودند و لباس بلندی بر تن داشتند. سرمه چشمانشان گرد و غبار و اشک، سرخی لب‏هایشان از خشکیِ تشنگی، و گونه هایشان آفتاب زده و سوخته بود. عطرشان بوی باروت می‏داد و گردنبندی از پوکه به گردن داشتند. با تحمّلی شگفت آور سلاح در دست می‏گرفتند، یا کوله‏ای از تدارکات و مهمات و… را با آن سنگینی بر دوش می‏انداختند. زیورشان اسلحه شان بود، یا دوربین عکاسی‏شان، یا ضبط صوت و جعبه مهمّات و جعبه کمک‏های اولیه… و اکنون نیز قلمشان زیبنده‏ترین زینت آن‏هاست. ابهت‏شان چشم مردان را می‏گرفت و سوزن در دستشان، تیری بود بر قلب دشمن. نُقل عروسی‏شان گلوله بود؛ شاهد عقدشان شهدا؛ ضامن عقدشان امام (ره)؛ شرط ازدواجشان همراهی در سیر و سلوک و مدّت ازدواجشان شاید تا چند لحظه دیگر… .

و زنان جنگ، چنین بودند.

سرّ اینکه اباذر در مبارزه شهره آفاق است، برای آن است که مبارزات قولی و عملی او در کتاب‏ها به ثبت رسید و در سخنرانی‏ها طرح گردید. سرداران جنگ تحمیلی نیز چنین بودند. از همّت و چمران و باکری‏ها و بابایی‏ها و…. سخن‏ها گفته شد. امّا زنانی هم بودند که چه در صدر اسلام و چه پس از آن، اباذر گونه، هم در صحنه جنگ حضور داشتند و هم برای روحیه دادن به نیروهای اعزامی و رزمی از آیات و احادیث رسول خدا (صلی‏علیه‏وآله‏وسلم) استمداد می‏نمودند و دعوت و رهبری آن‏ها بر محور قرآن کریم بود.

اگر کارهایی که زنان، در جنگ‏ها و صحنه‏های سیاسیِ اسلام کردند، ده‏ها بار گفته می‏شد، به صورت فیلم تبلیغی درمی‏آمد و کتاب‏ها در این زمینه نوشته می‏شد، آنگاه مشخص می‏گشت که زن‏ها در پیشبرد دین چه در صدر اسلام و چه پس از آن همچون اباذر و مالک اشتر بودند.

زن هم می‏تواند مسأله جهاد را به عهده بگیرد، چرا که جهاد، تنها در سنگر بودن و تیراندازی کردن نیست. کمک‏های تدارکاتی پشت جبهه و متن جبهه، امور مربوط به نقشه برداری، دیده بانی و … بخش‏های مهمی از جهاد به شمار می‏رود، که زنان می‏توانند آن‏ها را به عهده بگیرند.

زن از فیض جهاد محروم نیست. اگر کشوری در حال جنگ و دفاع است، و از طرف بیگانگان تهدید می‏شود، زن نیز باید دفاع کند و لازمه دفاع آموزش دیدن است. در هیچ یک از این مسائل، زن را محروم نکرده‏اند، بلکه در اکثر دشواری‏ها و امانت‏داری‏ها، در بسیاری مصائب و مشکلات، زن همتای مرد است.1

حتی اگر شرایط ایجاب کند، واجب است که زن، فرمانده لشگر هم باشد.2 چنانکه هنگام ظهور حضرت امام عصر (عج) طبق روایات، پنجاه تن از سیصد و سیزده نفر یاران امام، زن هستند و البته تنها اینان نیستند، بلکه این 50 نفر فرمانده دیگر زنانِ یاورِ حضرت هستند.
مشارکت بانوان در دفاع مقدس، از اهمیت به سزایی برخوردار است، زیرا از جهت کمیّت، حدود نیمی از آحاد جامعه را زنان تشکیل می‏دهند و مشارکت زن، یعنی هماهنگی نیمی از نیروهای جامعه در راستای یک هدف.

نقش زنان در صدر اسلام

نقش زنان در صدر اسلام در دفاع، امری انکارناپذیر و مالامال از ایثاری آگاهانه، تقدیمی عاشقانه و روحی مخلصانه است.

بزرگترین مدافع زن در صدر اسلام، فاطمه (علیهاالسلام) است. ایشان به همراه گروهی از زنان در جنگ احد شرکت کردند. حضرت زهرا (علیهاالسلام) و چهارده زن دیگر، عهده دار حمل آذوقه و آشامیدنی، مراقبت از مجروحان و آب رسانی به تشنگان بودند. در همین جنگ ایشان از رسول خدا (صلی‏الله‏علیه‏وآله) و علی (علیه‏السلام) پرستاری و مراقبت نمودند.

زنان دیگری نیز در صدر اسلام برای دفاع از عقیده، ایمان، و دین و کیان خود نقشی به سزا داشته‏اند. اولین شهید زن در اسلام، سمیّه است؛ مادر عمار یاسر. سوده همدانی با اشعار خود برادران مسلمان را تشویق به جهاد می‏نمود. صفیه دختر عبدالمطلب و عمّه بزرگوار پیامبر در جنگ احد سر یک یهودی را با شمشیر از تن جدا کرد، آسیه در مداوای مجروحین و انتقال شهدا سهم به سزایی داشت و یک نیروی رزمی بود. ام عمّاره در جنگ حنین یکی از دشمنان را با ضربات شمشیر از پای درآورد.

پیامبر اکرم همواره در جنگ‏ها تعدادی از زنان را به همراه داشت، که وظیفه آبرسانی به بیماران و مداوای آن‏ها را بر عهده داشتند. نسیبه، امّ سنان اسلمی، سِلمی کنیز پیامبر نیز به عنوان پرستار به ایشان کمک می‏کردند.

سهم زنان در جنگ هشت ساله ایران و عراق

بحث مهم زنان در جنگ ایران در سه مقوله اصلی می‏گنجد:

1ـ فعالیت زنان در پشت جبهه
2ـ حضور زنان در میدان نبرد و خط مقدم
3ـ نقش زنان در حفظ آثار و ارزش‏های دفاع مقدس پس از پایان جنگ

1ـ فعالیت زنان در پشت جبهه

مساعدت زنان در پشت جبهه، طیف گسترده‏ای از فعالیت‏ها را در برمی گیرد. از جمله:

الف ـ کمک‏های نقدی و غیر نقدی

«لن تنالوا البرّ حتّی تنفقوا ممّا تحبّون»؛ هرگز به نیکی دست نخواهید یافت مگر از آن چه دوست دارید (به دیگران) ببخشید.3 خانم مصباحی مدیر دبیرستان قدس نقل می‏کند: «از آنجا که می‏خواستیم کاری انجام دهیم که هم در روحیه شاگردان و هم خدمت عمده‏ای به جبهه باشد، لذا با صحبت‏هایی که با هلال احمر انجام دادیم، قرار گذاشتیم تا آمبولانسی به صورت امانت به مدرسه آورده شود، آنگاه به شیوه‏های مختلفی که دانش‏آموزان در نظر می‏گیرند، به تدریج پول آن تهیه شود. قرار شد هر روز یک کلاس، غذایی تهیه کند و با فروش آن به دانش‏آموزان، سودش را برای خرید آمبولانس پرداخت نماید. حتی بعضی از کلاس‏ها روزه گرفتند و پول صبحانه و نهارشان را به جبهه دادند. این مسأله شور و شوق عجیبی در دانش‏آموزان به وجود آورد.»4

«زنی را دیدم که با وجود فقر مالی، دسترنج یک ماه حصیربافی خودش را با رضایت فرزاندان یتیم خود برای کمک اهدا کرد.»5

در سال 66، شرایط خاصی در جبهه‏ها به وجود آمده بود. در دبیرستان دخترانه‏ای که من مدیر آن بودم، جهاد مالی اعلام شد. روز اول چند تن از فرزندان شهدا، انگشترهایی که پدرانشان برایشان خریده بودند، داوطلبانه به صندوق ریختند. دانش آموزی داشتیم که برادر شهیدش برای ازدواج خود یک انگشتر برای نامزدش خریده بود. او نیز آن را به جبهه اهدا کرد. 6

مرحومه فهیمه بابائیان‏پور، همسر شهید غلامرضا صادق زاده، در نامه‏ای به همسرش، می‏نویسد: «دستم را از زیر چادر بیرون آوردم و یکبار دیگر برای آخرین بار به آن نگاه کردم. از دستم بیرونش آوردم و گفتم: می‏خواهم برای جبهه بدهم. برادری که در دکه ایستاده بود، گفت: چیه؟ طلاست؟ و بی اختیار نوار آهنگران را پشت بلندگوی دکه گذاشت. صدای آهنگران در میدان پیچید. اما من به خاطر می‏آوردم لحظات خوشی را که برای خریدنش صرف کرده بودیم. از این مغازه به آن مغازه. مغازه‏دار وقتی آن را آورد، گفت: عقیق این انگشتر یمنی است. تو خوشحال شدی و به عنوان تنها خرید ازدواجمان آن را خریدی. می‏خواستم به آن برادر بگویم: آری طلا است. تنها خرید ازدواجمان است. می‏خواستم بگویم که خیلی دوستش دارم. می‏خواستم بگویم که چند روزی در دستم کردم که خاطره‏اش در ذهنم بماند… برادر نوشت: انگشتر طلا با نگین دریافت گردید… . از دکه کمک به جبهه بیرون آمدم و پیش خود گفتم: یا زهرا (علیهاالسلام) قبول کن!7

ب ـ آشپزی و تهیه مواد غذایی

«عملیات کربلای چهار و پنج بود که تعداد مجروحین زیاد بود و آن‏ها را به نقاهتگاهی که به همین منظور در استادیوم آزادی تهران تدارک دیده بودند، آوردند. ساعت 12 شب، به بسیج خواهران محل اطلاع دادند که دویست کیلو هویج را باید آماده و آبگیری کنید. ما بلافاصله با خواهران تماس گرفتیم. آن‏ها به مسجد آمدند و در مدت 2 ساعت، تمامی 200 کیلو هویج را آب گرفتند و در شیشه آماده کردند. وقتی برادرها برای تحویل آن‏ها به مسجد آمدند، از سرعت عمل ما شگفت زده شدند…»8

ج ـ خیاطی و تهیه لباس گرم

«یکی از خواهرانی که در ستاد پشتیبانی مکتب الزهرا(علیهاالسلام) فعالیت کرده است، چنین می‏گوید: «آن روزها شنیدیم که بعضی کارخانه‏ها لباس‏هایی را که برای برادران سپاهی و ارتشی می‏دوزند، دستی 45 تومان از دولت پول می‏گیرند. ما با مراجعه به واحد امور صنفی تقاضا کردیم که دو هزار دست لباس را می‏دوزیم و مجاناً در اختیار دولت می‏گذاریم.»9

«حتی در مواقع بمباران هوایی دشمن، شبانه روز پشت چرخ خیاطی می‏نشستیم و فقط کار می‏کردیم. مادر شهیدی که در فاجعه هفتم‏تیر پسرش شهید شده بود، اشک می‏ریخت و شبانه روز در ستاد، لباس می‏دوخت…»10

دـ اهدای خون

دکتر میلانی، مدیر عامل وقت سازمان انتقال خون ایران، خاطره‏ای از عملیات کربلای 5 نقل می‏کند: «… ساعت حدود 3 نیمه شب بود. برای سرکشی به سالن انتقال خون رفتم. دیدم گروهی از خواهران برای اهدای خون از دولت آباد تهران به سازمان آمده‏اند… آن هم در آن ساعات شب!»11

ه ـ ازدواج با رزمندگان و جانبازان

معصومه صالح خانی، همسر جانباز صفوی (نابینا از دو چشم و محروم دوپا)، می‏گوید: «اوایل جنگ بود. فکر می‏کردم من که زن هستم، تکلیف من چیست؟ احساس کردم که باید با یک جانباز ازدواج کنم…»12

و ـ سخنرانی و نامه‏های پرشور در تشجیع رزمندگان

سخنرانی پرشور مادر بزرگوار شهیدان مهدی و مجید زین الدین، در تشییع پیکرشان، چنان شوری در همگان ایجاد کرد که هزاران هزار جوان برومند با تهییج مادرانشان، داوطلبانه به جبهه اعزام شدند… .

و یا سخنرانی فهیمه بابائیان پور، همسر شهید غلامرضا صادق زاده که: «ای همسر شهیدم! راهت ادامه دارد…». فهیمه پس از آن که بر جسد پاره پاره همسرش حضور یافت، به جای آن که فغان و زاری پیشه کند و سیاه بپوشد، لباس سپید عروسی اش را بر تن کرد و گل روز عروسی‏اش را در دست گرفت و پیشاپیش همگان در تشییع پیکر همسرش فریاد برآورد: «ای همسر شهیدم! شهادتت مبارک!» و در هنگام تدفین او، در میان انبوه جمعیت، با صدای رسا گفت: «الهی! رضاً برضائک، تسلیماً لأمرک». و در مراسم ختم او تأکید کرد که «این ختم نیست که آغاز است، آغاز راهی که همسرم آن را پیمود…»

از آن پس فهیمه یکسال لباس سپید پوشید؛ چرا که خود را عزادار نمی‏دانست، همان گونه که در تدفین او گفته بود: «اگر غلامرضا به مرگ طبیعی مرده بود، سیاه می‏پوشیدم؛ چرا که عزیزی از دست رفته بود. اما اکنون لباس سپید عروسی‏ام را بر تن کرده‏ام؛ چرا که می‏دانم او هست، ناظر است، شاهد است، من حتی از او خداحافظی هم نمی‏کنم…». کلامش چنان شورانگیز بود که بانویی از فهیمه 19 ساله خواسته بود تا اگر پسرش شهید شد، فهیمه در مراسم ختمش سخنرانی کند.13

ز ـ تبلیغات برای ایجاد روحیه حماسی در رزمندگان

هنر، همچنانکه پیر مراد رزمندگان گفته بود: دمیدن روح تعهد در انسان‏هاست… و این چنین بود که شاعران و هنرمندان زن در این میان نقش آفرینی کردند. اشعار حماسی و شورانگیز مرحومه سپیده کاشانی، خانم سیمین دخت وحیدی و طاهره صفارزاده، همچون شعر خنساء در زمان پیامبر، حماسه ساز بزرگمردان بود. تهیه و نصب پلاکاردها و تراکت‏های تبلیغاتی و شعارها و… نیز شیوه‏ای دیگر بود.

«بچه‏ها چند قوطی رنگ که در خانه داشتند، آورده بودند. نقاش ابتدا طرح‏ها را با مداد روی تخته‏ها پیاده کرد. قلم مو نداشتیم. نگاهی به هم انداختیم. آستینم را بالا زدم و انگشتم را در قوطی رنگ فرو بردم و شروع کردم به رنگ زدن. بقیه هم به من نگاه کردند و با خنده مرا همراهی کردند… صدای اذان صبح که بلند شد، کار طراحی ما نیز به پایان رسیده بود…»14

چنین است که رهبر معظم انقلاب می‏فرمایند: «ما در جنگ و انقلاب مشاهده کردیم که نقش خانم‏ها اگر از مردها بیشتر نبود، کمتر هم نبود. اگر زنان حماسه جنگ را نمی‏سرودند و جنگ را در میان خانه‏ها یک ارزش تلقی نمی‏کردند، مردها اراده و انگیزه رفتن به میدان جنگ را پیدا نمی‏کردند. ده‏ها عامل دست به دست هم می‏دهد تا خیل عظیم بسیجی را به سمت جبهه روانه کند. یکی از مهمترین این عامل‏ها، روحیه همسران و زنان است…»15

ادامه دارد…

پی‏نوشت‏ها:
1ـ آیت الله جوادی آملی، زن در آینه جلال و جمال، نشر فرهنگی رجاء، ص 292.
2ـ همان، ص 391.
3ـ آل عمران/ 92.
4ـ زهرا رحمانیان، نقش رزمی زنان در دفاع، ناشر: سازمان تحقیقات خودکفایی بسیج، ص 10.
5ـ همان، ص 15.
6ـ عشق و آتش (ویژه‏نامه بانوان فداکار مازندران)، ص 104 و 106.
7ـ علیرضا کمری، نامه‏های فهیمه، دفتر ادبیات و هنر مقاومت، ص 137.
8ـ عوامل معنوی و فرهنگی دفاع مقدس، مرکز تحقیقات اسلامی نمایندگی ولی فقیه در سپاه، ص 80.
9ـ نقش پشتیبانی رزمی در دفاع، کنگره نقش زنان در دفاع و امنیت، ص 10.
10ـ همان، ص 11.
11ـ همان، ص 15.
12ـ همان.
13ـ نامه‏های فهیمه، ص 116.
14ـ منبع شماره 9.
15ـ حدیث ولایت، ج 3، ص 54.

پدیدآورنده: زهره شریعتی
منبع: مرکز امور زنان و خانواده ریاست جمهوری

ویژگی های اخلاقی و رفتاری امام حسین (ع)

ویژگی های اخلاقی و رفتاری امام حسین (ع) وتوصیه های ایشان/**/

امام حسین (ع) به عنوان انسان کامل در زمینه اخلاق بهترین اسوه و الگوی ما است. مطالعه اخلاق نیک، رفتار ستوده و معاشرت های دلنشین آن حضرت با انسان های زمان خود، آموزه های عال دینی، اجتماعی و فردی را برای هر انسان آزاده ای به ارمغان می آورد.

سخاوت و احسان

امام حسین (ع): ای مردم کسی که سخاوتمند باشد او بزرگوار است و آدم بخیل پست و فرومایه قلمداد می شود. البته برترین سخاوتمند آن است که به فردی احسان کند و ببخشد که از او هیچگونه امید و انتظاری ندارد.

بدانید نیازهای مردم که به شما رجوع می کنند از نعمت های الهی است. مبادا با رنجاندن دل انان در این نعمت ها کفران نمایید که این نعمت به دیگری واگذار می شود.

یاری مالی و معنوی

روزی شخصی از انصار برای دریافت کمک مالی نزد آن حضرت آمد. امام از صورتش به خواهش درونی او پی برد و فرمود. ای برادر خواسته ات را به صورت شفاهی مطرح نکن و برای حفظ آبرویت آن را نوشته و به من بده. سعی می کنم با برآوردن خواسته ات تو را خوشحال گردانم.

امام حسین (ع) بعد از آگاهی از گرفتاری وی به درون خانه رفت و کیسه ای که در آن هزار دینار قرار داشت آورد و به مرد بدهکار داد و به او فرمود: پانصد دینار بدهی خود را بپرداز و بقیه اش را برای رفع سایر مشکلات زندگی ات مصرف کن. سپس به وی سفارش کرد: ای برادر، اگر روزی گرفتار شدی مشکل خود را فقط به سه نفر بازگو کن: افراد متدین، جوانمرد، دارای شرافت خانوادگی.

شایسته ترین رفتار

حضرت سید الشهدا (ع) هر گاه که توانایی بخشش و احسان نداشت، با گشاده رویی و رفتاری خوشایند و دلپذیر مراجعین را راضی می کرد. آن حضرت روزی نشسته بود که فردی رجوع کرد و اظهار داشت: ای پسر رسول خدا! لان شخص از من طلبکار است و می خواهد مرا زندانی کند. امام حسین (ع) فرمود: به خدا سوگند الآن هیچ پولی ندارم که بدهی تو را بپردازم. بدهکار گفت پس حداقل با او گفتگو کن تا شاید مقداری مهلت دهد. امام فرمود: من هیچ آشنایی با طلبکار تو ندارم. اما از پدرم علی (ع) شنیدم می گفت سول خدا (ص) فرمود: هر کس در راه حل مشکل برادر با ایمان خود تلاش نماید چنان است که نه هزار سال خدارا عبادت کرده در حالیکه روزها روزه گرفته و شب ها را به عبادت گذرانیده باشد.

شرایط احسان

امام حسین (ع) در سخاوت و بخشش هیچ حد و مرزی نمی شناخت و افرادی که شایستگی داشتند یا نیازمند بودند از خوان احسان ان گرامی بهره می بردند، اما آن بزرگواراحسان و بخشش را زمانی ارزشمند می دانست که از راه تقوا و با انگیزه الهی صورت پذیرد. ایشان می فرمایند: صدقه و احسان راستین و پاکیزه ان است که صاحبش ان را با عرق جبین و چهره ای غبار آلوده بدست آورده باشد.

شجاعت

خداوند جهاد گران راه خدا را با این ویژگی ستوده و می فرماید: آنان در راه خدا جهاد می کنند و از سرزنش هیچ ملامت گری نمی ترسند و این روحیه شجاعانه فضل خداست و به هرکس که بخواهد عطا می کند و خداوند وسعت دهنده تواناست.

امام حسین (ع)، از بارزترین نمونه های مجاهدان راه حق است که درراه احیای ارزش های الهی و مقابله با دشمنان حق با روحیه ای نیرومند و اراده ای پولادین و شجاعتی بی نظیر و عظمت نفس، باورهای عمیق خود را به مبانی اسلامی ثابت نمود.

صلابت، صبر و استقامت

امام حسین (ع) به عنوان رهبر قیام عاشورا از چنین اراده و صلابتی برخوردار بود. آن حضرت در پاسخ برادرش محمد حنفیه ـ که راه های مصلحت آمیزی برای حضرت پیشنهاد می کردـ انگیزه نیرومند و اراده خلل نا پذیر خود را در مبارزه با زمامدار خودکامه ی بنی امیه این چنین ابراز نمود:

برادرم، به خدا سوگند اگر در روی زمین هیچگونه پناهگاه و مرکز امنی نباشد، با یزیدبن معاویه بیعت نخواهم کرد.

صلابت و قاطعیت امام حسین (ع) را می توان در جمله معروف آن حضرت به نظاره نشست که در آن علل و انگیزه های قیام خود را بیان نمود و با صدای رسا به تمام آزادگان چنین آموخت:

آگاه باشید که ناپاک فرزند ناپاک (عبیدالله بن زیاد) مرا برای پذیرش دو راه مجبور کرده است: بین مرگ یا ذلت. اما هیهات که ما ذلت را بپذیریم، خداوند متعال و رسولش و مومنین و دامن های پاک و مطهر و غیرتمندانو عزتمندان عالم، بر ما نمی پسندند که اطاعت از فرومایگان را بر مرگ شرافتمندانه ترجیح دهم.

خدمت به مردم

یکی از ویژگی های آن حضرت، خدمتبه نیازمندان و بیچارگان بود. آن حضرت تلاش می نمود تا در جامعه باری از دوش دیگران برداشته و خدمتی را به مردم ارائه کند، حتی اگر انسان مخدوم فردی ناشناس باشد. حضرت سید الشهدا (ع) بر این باور بود که: هر کس غصه ای را از دل یکی از اهل ایمان بردارد خداوند متعال غصه های دنیا و آخرت او را از میان برداشته و مشکلاتش را حل خواهد نمود.

هر کس برای نیکی رساندن و خدمت کردن به برادر خود عجله کند فردا نتیجه آن را خواهد دید و کسی که برای خدا به برادر دینی خود یاری نماید خداوند متعال او را هنگام نیازمندی و شدائد زندگی یاری خواهد کرد و بیشتر از آنکه از نیازمندان رسیدگی نموده خداوند او را از بلاها و گرفتاری ها دور خواهد نمود.

عیادت از بیماران

امام حسین (ع) گاهی از بیماران عیادت می کرد و در ضمن آن به رفع مشکلات مالی آن ها نیز می پرداخت. ان حضرت وقتی که به عیادت اسامه بن زید رفته بود، متوجه شد که او در بستر بیماری به شدت آه و ناله می کند و مکرر می گوید: ای وای از دست غم و اندوه! رامام از او پرسید چه اندوهی داری؟ گفت بدهکارم.

امام ضمن دلداری به وی فرمود: ناراحت نباش. من بدهی های تو را می پردازم. اسامه گفت می ترسم قبل از پرداخت آنها بمیرم. امام (ع) فرمود: من تمام غرض های تو را قبل از مرگت می پردازم. و ایشان همانطور که وعده دادند قبل از مرگ اسامه او را از زیر بار قرض رهانید.

تواضع و فروتنی

امام حسین (ع) برای پیشبرد اهداف مقدس خویش متواضعانه با مردم و بندگان خدا برخورد می کرد و تواضع وی نقش بسزایی در پذیرش حق در دل ها داشت.

مسعده می گوید ان بزرگوار از کنار جمعی از فقرا عبور می کرد. انان در سفره شان تکه هایی نان گذاشته و مشغول خوردن بودند. از امام (ع) خواهش کردند تا با آنان غذا میل کند. حضرت فوری قبول کرده و با آنان از غذای ساده میل کرد و فرمود: خداوند گردنکشان و اهل تکبر را دوست ندارد. امام از انان دعوت کرد و انان به همراه او به منزل آمدند. امام حسین (ع) به خدمتکارش فرمود: هر چه غذای خوب داریم برای مهمانانمان حاضر کن. حضرت ان شب را با کمال فروتنی در کنار فقراء گذرانده و نهایت احترام را از آنان به عمل آورد.

عفو و گذشت

عفو و گذشت از خطاکاران و افرادی که دچار لغزش شده اند از ویژگی های دیگر امام حسن (ع) است. آن حضرت با کمال بزرگواری و آغوش باز عذر گنهکاران را پذیرفته و آنان را در جبران خطاهایشان یاری می کرد.

از نمونه های این گذشت می توان به پذیرش توبه حر ریاحی اشاره کرد.

ویژگی های شخصیتی حضرت ابوالفضل (ع)

1. جنگ آوری و شجاعت
همان گونه که گذشت، حضرت عباس (ع) مردی درشت اندام و تنومند بود و از کودکی، با ورزش و کارهای سخت و طاقت فرسا انس داشت. نوشته اند روزی امام علی (ع) در مسجد نشسته بود و با مردم صحبت میکرد که مردی اعرابی وارد مسجد شد. سلام کرد و صندوقی را که همراه داشت، بر زمین گذاشت و به حضرت گفت: «ای پیشوای من! پیش کشی برای شما آورده ام».

آن گاه در صندوقچه را گشود و شمشیری آب دیده و منحصر به فرد را از آن بیرون آورد و به حضرت تقدیم کرد. در همین هنگام، حضرت عباس (ع) که نوجوانی رشید بود، وارد شد و پس از سلام، با ادب در گوشه ای نشست. نگاهش در برق شمشیر گره خورد. حضرت علی (ع) متوجه علاقه و شگفت زدگی عباس (ع) شد و از او پرسید: «پسرم دوست داری این شمشیر برای تو باشد؟» عباس (ع) پاسخ داد: «آری، پدر!». حضرت برخاست و با دست خود، شمشیر را بر قامت استوار او، حمایل کرد. سپس به برازندگی شمشیر بر اندام رشید و تناور فرزندش نگریست و اشک بر محاسنش جاری شد. حاضران پرسیدند: «یا امیر المؤمنین (ع)! چرا گریه می کنید؟» حضرت فرمود:

«روزی را می بینم که او با این شمشیر، نفس دشمن را در سینه حبس می کند و بی امان بر آنان می تازد و سرانجام به شهادت می رسد».3

آری، عباس (ع) شمشیر و شجاعت را از پدر به ارث می برد و مثنوی بلند مقاومت و ایثار را در شعر شانه و شمشیر می سراید و دشمن را از بیم برق شمشیرش، هراسان می سازد. دشمنان در کربلا، دست به نیرنگ می آلایند و برای او امان نامه می فرستند ولی ناامید می شوند. گروهی به او حمله می کنند و پشیمان می شوند. سرانجام به دسیسه ای دیگر روی می آورند و ناجوانمردانه در خونش می کشانند. امام حسین (ع) نیز با دیدن بدن غرقه به خون او، بهوسیله جملهای کوتاه، تفسیری بلند از شجاعت عباس ارائه میدهد و در سروده ای منسوب به خود می فرماید:

«اَلیَومَ نَامَتْ اَعْیُنٌ بِکَ لَمْ تَنَمْ

وَ تَسَهَّدَتْ أُخْری فَعَزَّ مَنَامُهَا؛

چشم هایی که دیشب از ترس تو نخوابیده بودند، امشب به خواب خواهند رفت».4

درخشش او در جنگ های گوناگون به ویژه کربلا، یادآور نبردهای پیروزمندانه علی (ع) است. او با سه تن از شجاعانِ دشمن، به نام های «مارد بن صدیف»، «صفوان بن ابطح» و «عبداللّه بن عقبه غَنَوی» قهرمانانه می جنگد و آنها را به هلاکت رسانده و یا فراری می نماید.5 در این باره سروده اند:

«عَبَسْت وُجوهُ القَومِ خَوْفَ الموْتِ

وَ الْعَباسُ (ع) فیهم ضاحِکٌ یَتَبَسَّمٌ

لَوْلا القَضا لَمَحَا الوُجوُدَ بِسَیْفِهِ

وَ اللَّهُ یَقْضی ما یَشاءُ وَ یُحْکِمُ؛6

چهره دشمن از ترس مرگ در هم کشیده شده بود، در حالی که عباس (ع) در میان آنان خندان بود و لبخند به چهره داشت. اگر قضای الهی نبود، هستی را با شمشیرش نابود می کرد، اما هر آن چه پروردگار بخواهد و فرمان دهد، همان خواهد شد».

 2. دانش و بینش
حضرت عباس (ع) در عرصه دانایی و معرفت، شخصیت برجسته ای است. او وجودی سرشار از درک پاک و عمیقی است که از منشأ علم الهی حضرت علی (ع) سرچشمه گرفته و جریان یافته است. در باره دانش او گفته شده است:

«وَ قَدْ کانَ مِن فُقَهاءِ أَوْلادِ الائمّه؛ عباس (ع)، از جمله فرزندان دانشمند امامان علیهم السلام است».7

در روایتی، یکی از پیشوایان معصوم، علیهم السلام، شخصیت علمی و جایگاه معرفتی او را این گونه ترسیم می فرماید:

«اِنَّ العَبَّاسَ بنِ عَلِیّ (ع) زُقَّ العِلمَ زَقّاً؛ به درستی که عباس بن علی (ع)، دانش را از سرچشمه نوشیده است، نوشیدنی!»8 در این سخن ارزشمند، همانند سازی لطیفی در واژه زُقَّ نهفته است. عرب، این فعل را درباره کبوتر به کار می برد؛ آن هنگام که غذا را برچیده و نرم می سازد تا به جوجه اش بخوراند. این همانند سازی در حدیث، گویای دانش اندوزی ایشان از آموزگار توانای دانش ها، و چشمه سار حقیقت و معرفت، امام علی (ع) است و این گونه بیان می دارد که حضرت عباس (ع) توشه دانش خود را از والاگهرترین گنجینه دانش، امام علی (ع) برچیده است.

این تعبیر زیبا، در جایی دیگر نیز درباره این خاندان به کار می رفته، ولی نه از زبان دوست، بلکه از زبان دشمن زبون! وقتی امام سجاد(ع) در بند اسارت بود و به سبب خواهش مردم از یزید، برای دادن اجازه سخنرانی به ایشان، بالای منبر مسجد اموی رفت و داد سخن سر داد، یزید از فرط ناراحتی، زیر لب غرید و گفت:

«اِنَّهُ مِنْ اَهلِ بَیتٍ زَقُّوا العِلْمَ زَقَّاً؛ آخر او از خانواده ای است که از دانش سیراب اند».9

حضرت عباس (ع) زلال معرفت را جرعه جرعه از دست ساقی کوثر، علی (ع)، نوشیده و به بینشی ژرف رسیده بود. هنگامی که پنج بهار را بیشتر به خود ندیده بود، روزی بر زانوی پدر نشسته، درس معرفت می گرفت. پدر به او شماردن را می آموزد و می فرماید: «فرزندم! بگو یک». عباس (ع) می شمارد. پدر می فرماید: «بگو دو!» پاسخ عباس (ع) از مفهوم شمارش، بسیار عمیق تر است. در پاسخ می گوید:

«إِنِّی أَسْتَحیِی أنْ أَقُولَ اثْنَینِ بِاللِّسَانِ الَّذِی قُلتُ بِهِ وَاحِدٌ؛ پدر خجالت می کشم با زبانی که یکتایی پروردگارم را ستوده ام و او را یکتا شمرده ام، بگویم دو!» پدر دست تحسین بر سر کودک خود می کشد و چشمان او را می بوسد.10

این گونه است که امام صادق (ع) فرمود:

«کانَ عَمُّنا العَبَّاسُ (ع) نافِذَ البَصیرَه؛ عموی ما عباس (ع) بینشی ژرف داشته است».11

 3. ادب و فروتنی
یکی از ارزش های والای انسانی و اسلامی، رعایت ادب و فروتنی نسبت به افرادی است که در مقایسه با انسان، دارای برتری باشند.

امیر المؤمنین (ع) به این ارزش والا، بسیار سفارش می کرد و میفرمود: «لا مِیراثَ کَالأَدَبِ؛ هیچ میراثی گرانبهاتر از ادب نیست.»12 آن بزرگوار، همواره پاسداری از این میراث گرانبها و ارزشمند را به فرزندان خویش وصیت می کرد: «فرزندم! هیچ گاه در برخوردهایت، کسی را تحقیر مکن؛ زیرا او یا بزرگ تر از تو است که جای پدرت به شمار می رود، یا همانند توست که جای برادرت است، یا کوچک تر از توست که جای فرزندت خواهد بود».13

حضرت عباس (ع) که پرورش یافته این مکتب درخشان است، سفارش های پدر بزرگوار خود را به بهترین صورت عملی کرد و تا آن جا پیش رفت که نام او در دیباچه دفتر ادب و فروتنی نقش شد. هم اکنون نام گرامی او در بین عامه مردم یادآور این ارزش گران قدر اسلامی است. در تاریخ، نمونه های گویایی از این ویژگی ایشان به چشم می خورد. وی هرگز بدون اجازه در محضر امام حسین (ع) نمی نشست و پس از اجازه گرفتن نیز بسیار فروتنانه - به صورت دو زانو - در گوشه ای می نشست.14

آن بزرگوار در طول عمر خود هرگز برادرانش را به اسم یا کنیه، یا با خطاب «برادرم!» صدا نمی زد، بلکه با تعبیرهایی مؤدبانه مانند «فرزند پیامبر خداصلی الله علیه وآله!»، «مولای من!» و «سرور من!»، جایگاه بلند ایشان را پاس می داشت و مانند دیگر دوستداران، بدون در نظر گرفتن برادری خویش، آنان را مورد خطاب قرار می داد.15

 4. ایمان و بصیرت
ایمان و خدامحوری، رمز پیروزی بزرگ مردان جهان، در رویارویی با دشمنان خدا به شمار می رود و تنها نیرویی است که با تکیه بر آن، کاخ های ستمکاری و دشمنی با دین، فرو می ریزد.

امام صادق (ع) در آغاز زیارت نامه حضرت عباس (ع)، او را با صفت ایمان و خداباوری خوانده و در پایان، بر ایمان محض و بصیرت والای ایشان گواهی داده است و می فرماید:

«اَشْهَدُ اَنَّکَ لَمْ تَهِنْ و لَمْ تَنْکُلْ و اَنَّکَ مَضَیْتَ علی بصیره مِنْ اَمرِک؛ گواهی می دهم که تو لحظه ای از خود سستی نشان ندادی و برنگشتی، بلکه مَشی تو بر ایمان و بصیرت در دین رقم خورده بود».16

حضرت عباس (ع)، معصوم نبود و به رهبری امام خویش نیاز واقعی داشت. البته ایمان وی سبب پیدایش عصمت عملی بدون تشریع از ناحیه خداوند شده بود و مانند پیشوایان معصوم خویش از گناه دوری می کرد.

«سید عبدالرزاق مقرم» تاریخ نویس معاصر شعری از علامه میرزا محمد علی اردوبادی بدین مضمون نقل می کند:

«عباس (ع) که عالم به قرآن، آگاه به طریق هدایت، علم و دین و منسوب به خمسه طیّبه علیهم السلام است، شأنش را بسی والاتر از آن می دانم که تیری پرتاب کند و به هدف ننشیند یا کرداری از او سر زند و به گناه آلوده شود. ما عصمت را در او، همانند زاده رسول خدا(ص)شرط نمی دانیم، ولی چنین نیست که بگوییم گناهی از او سر زده باشد».17

هم چنین به نقل از عالم بزرگ، شیخ محمد طه نجف می نویسد:

«او مقامش بلندتر از آن است که در این مقال از او یاد شود، بلکه مناسب است از او هنگام ذکر ائمه معصومین علیهم السلام که درود خداوند بر آنان باد، سخن رانده شود».18

بهترین دلیل بر ایمان والای حضرت عباس (ع)، سخن امام صادق (ع) درباره ایشان است که در زیارت نامه حضرت آمده است که می فرماید: «خداوند لعنت کند مردمی را که مقام والای تو را نشناختند و حرمت این جایگاه بزرگ را شکستند».19

 5 . عبادت
حقیقت پرستش، فروتنی روح و جسم انسان در برابر پروردگار است و از ایمان او سرچشمه می گیرد. هر چه درجه ایمان و شناخت بیشتر باشد، بندگی عمیق تر می شود. پرستش گران راستین در دنیا و آخرت به خوبی شناخته می شوند. اینان در آخرت با رویی درخشان و تابناک محشور می شوند و در دنیا نیز آثار بندگی و پرستش در سیمایشان پدیدار است: «سیماهُم فی وُجُوهِهِم مِنْ اَثَرِ السُّجُودِ؛ علامتِ آنان، اثر سجده در چهره هایشان است.20

حضرت عباس (ع) پرستش گر راستین آفریدگار خویش بود و نشانه های عبادت در سیمای معصوم او آشکار بود. اثر سجده های طولانی بر پیشانی اش نقش بسته بود تا آن جا که قاتل او می گوید: «وی نیکو چهره و رشید بود که در پیشانی اش اثر سجده می درخشید».21

او در آخرین شب زندگانی خویش، به همراه دیگر یاران باوفای امام حسین (ع) سرگرم راز و نیاز می شود و با توسن نیایش، به کرانه های روشن بندگی می شتابد. آن شب، خیمه ها در روشنی فرو می رود و جاده های سبز قنوت در امتداد دست ها به آسمان کشیده می شود. زمزمه های عاشقانه در نسیم گرم کربلا می پیچد و فضا را دل نشین می سازد تا آن جا که برخی نگاشته اند: دشمنان در همان شب، از نیایش آنان دگرگون می شوند و سی و دو نفر از آنها به خیل عاشوراییان می پیوندند.22

پی نوشت:
جلاء العیون، محمد باقر المجلسی، قم، انتشارات سرور، چاپ اول، 1373 ه . ش، ص 678 ؛ مقاتل الطالبیین، ص 56 ؛ بحار الأنوار، ج 45، ص 39 ؛ اعیان الشیعة، ج 7، ص 430 ؛ ناسخ التواریخ، ج 2، ص 341 ؛ تنقیح المقال، ج 1، ص 128 ؛ وسیله الدارین، ص 265

نگرشی تحلیلی به زندگانی امام حسین (ع)، عباس محمود عقّاد، برگردان مسعود انصاری، تهران، نشر پردیس، 1380 ه . ش، ص 57 .

ابو القربه، مجید زجاجی کاشانی، تهران، انتشارات سبحان، چاپ دوم، 1379 ه . ش، ص 34.

معالی السبطین، ج 1، ص 443 ؛ وسیلة الدارین، ص 270.

کبریت الأحمر، ص 387.

معالی السبطین، ج 1، ص 437.

تنقیح المقال، ج 2، ص 128.

شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، بیروت، دار احیاء الکتب العربیه، 1378 ه . ق، ج 19، ص 393 ؛ بحار الأنوار، ج 45، ص 137 ؛ مقتل الحسین)ع( بحر العلوم، ص 312.

بحار الأنوار، ج 45، ص 138.

مستدرک الوسائل، میرزا حسین نوری، بیروت، مؤسسة آل البیت لاحیاء التراث، چاپ دوم، 1408 ه . ق، 1988 م، ج 15، ص 215 ؛ مقتل الحسین)ع( للخوارزمی، ج 1، ص 122 ؛ مقتل الحسین)ع( بحر العلوم، ص 312 ؛ کبریت الأحمر، ص 406 ؛ ریاحین الشریعة، ص 3، ج 54

اعیان الشیعه، ج 7، ص 430.

نهج البلاغه، حکمت 51 .

کنز العُمال فی سنن الاقوال و الافعال، علاء الدین علی المتقی بن حسام الدین الهندی، بیروت، مؤسسة الرساله، بی تا، ج 16، ص 217.

معالی السبطین، ج 1، ص 443.

بطل العلقمی، ج 2، ص 443 و 444.

المزار، محمد بن محمد بن النعمان الشیخ المفید، بی جا، المؤتمر العالمی لألفیة الشیخ المفید، چاپ اول، 1413 ه . ق، ج 5 - 3، ص 126 - 121 ؛ کامل الزیارات، ابن قولویه قمی، برگردان محمد جواد ذهنی تهرانی، تهران، انتشارات پیام حق، چاپ اول، 1377ه . ش، ص 786 ؛ بحار الأنوار، ج 98، صص 217 - 206 ؛ مصباح المجتهد، الشیخ الطوسی، تصحیح اسماعیل الانصاری الزنجانی، بی تا، بی نا، ص 668 - 670 ؛ مصباح الزائر، ص 214 - 217 .

العباس(ع)، ص 132

همان.

المزار، ج 5 - 3، ص 126 - 121 ؛ بحار الأنوار، ج 98، ص 217 - 206 ؛ مصباح المجتهد، ص 668 - 670 ؛ مصباح الزائر، ص 214 - 217 ؛ کامل الزیارات، ص 786.

فتح: 29.

مقاتل الطالبیین، ص 32.

نفس المهموم، ص 118 ؛ بحار الأنوار، ج 44، ص 394.

 وداع امام حسین(ع) با بانوی کربلا حضرت زینب (س) 

دیـگرم شـورى به آب و گـل رسید**گـاه مـیـدان دارى ایـن دل رسـید

نـوبت پـا در رکـاب آوردن اسـت**اسب عشرت را سوارى کـردن است

تنگ شد ساقى دل از روى صـواب**زین مى عشرت مرا پـر کن شـراب

کز سر مستـى سبـک سـازم عـنان**سر گران بر لـشکـر مـطـلب زنان

روى در میـدان ایـن دفـتر کـنـم**شرح مـیدان رفـتن شـه، سر کـنم

بـازگـویـم آن شـه دنـیـا و دیـن*سـرور و سرحـلقه اهـل یـقـیـن

چون که خـود را یکه و تنها بـدیـد**خـویشتن را دور از آن تـن‌هـا بدید

قـد براى رفـتن از جـا راست کرد**هر تدارک خاطرش مى خواست، کرد

پـا نهـاد از روى هـمّت در رکاب**کـرد با اسب از سر شـفـقت خطاب

کـاى سبک پـر ذوالجناح تـیـز تک**گـرد نـعـلت سرمـه چـشم مـلک

اى سمـاوى جـلوه قـدسـى خرام**وى ز مـبـدأ تا معـادت نـیـم گـام

رو به کـوى دوست منهاج من است**دیده واکـن وقت مـعراج مـن است

بد به شـب معراج آن گـیتى فـروز**اى عـجب معراج من باشـد به روز

تـو بـراق آسـمـان پـیمـاى مـن**روز عـاشـورا شـب اسـراى من

پس به چالاکى به پشت زیـن نشست**این بگـفت و برد سوى تـیـغ دست

اى مشعشع ذوالفـقـار دل شـکـاف**مدتـى شد تا که مانـدى در غـلاف

آنـقدر در جاى خود کردى درنـگ**تـا گرفت آییـنـه اسـلام، زنـگ

من تو را صـیقل دهـم از آگـهـى**تا تـو آن آیـینه را صیـقـل دهـى

* * *

خواهرش بر سینه و بر سر زنان**رفـت تا گـیرد بـرادر را عنان

سیل اشکش بـست بر وى راه را**دود آهش کرد حـیران شـاه را

در قفاى شاه رفتى هـر زمـان**بانگ مهلا مهـلااش بر آسمـان

کاى سوار سرگران کم کن شتاب**جان من لختى سبک تر زن رکاب

تا ببـوسم آن رخ دلـجـوى تو**تا بـبویم آن شـکـنج مـوى تو

شه سراپا گرم شوق و مست ناز**گوشه چشمى بدان سو کرد بـاز

دید مشکین مویى از جنس زنـان**بر فلک دستى و دستى بر عـنان

زن مگـو مرد آفرین روزگـار**زن مگو بنت الجلال اخت الوقار

زن مگو خاک درش نقش جبـین**زن مگو دست خدا در آسـتـین

باز دل بر عقل می گیرد عِنان**  اهل دل را آتش اندر جان زنان

***

پس ز جان بر خواهر استقبال کرد** تا رخش بوسد الف را دال کرد

همچو جان خود در آغوشش کشید**  این سخن آهسته در گوشش کشید

کای عِنان‌گیر من آیا زینبی؟**  یا که آه دردمندان در شبی؟

پیش پای شوق زنجیری مکن**  راه عشق است این عِنان ‌گیری مکن

با تو هستم جان خواهر همسفر**  تو به پا این راه کوبی من به سر

خانه سوزان را تو صاحب‌خانه باش**  با زنان در همرهی مردانه باش

جان خواهر در غمم زاری مکن**  با صدا بهرم عزاداری مکن

معجر از سر پرده از رخ وا مکن**  آفتاب و ماه را رسوا مکن

هست بر من ناگوار و ناپسند**  از تو زینب گر صدا گردد بلند

هرچه باشد تو علی را دختری**  ماده شیرا کی کم از شیر نری

با زبان زینبی شه آنچه گفت**  با حسینی گوش زینب می‌شنفت

با حسینی لب هرآنچه گفت راز**  شه به‌گوش زینبی بشنید باز

گوش عشق آری زبان خواهد ز عشق**  فهم عشق آری بیان خواهد ز عشق

با زبان دیگر این آواز نیست**گوش دیگر محرم این راز نیست

ای سخنگو لحظه‌ای خاموش باش**  ای زبان از پای تا سر گوش باش

تا ببینم از سر صدق و صواب**  شاه را زینب چه می‌گوید جواب

گفت زینب در جواب آن شاه را**  کای فروزان کرده مهر و ماه را

تربیت بوده‌است بر یک دوشمان**  پرورش در جیب یک آغوشمان

تا کنیم این راه را مستانه طی**  هر دو از یک جام خوردستیم می

هر دو در انجام طاعت کاملیم**  هر یکی امر دگر را حاملیم

تو شهادت جستی ای سبط رسول**  من اسیری را به جان کردم قبول…

بخواب علی‌اصغرم. بخواب که راه درازی در پیش روی ماست.
می‌دانم که شدّت رنج و محنت این سرزمین، خواب را از چشمان کوچکت ربوده است.
پدرت حسین(علیه‌السلام) می‌فرمایند: (( این جا غاضریه، نینوا و بهتر بگویم؛کربلاست. محلّ فروآوردن ما و سرزمین ریخته شدن خون‌های ما.
این جاست که حرمت ما را می‌شکنند و مردان و کودکانمان را می‌کشند.))
این دشمن از نسل همان‌هایی است که در جنگ بدر و در مبارزه‌ی با حجّت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به جهنّم پیوستند. آن روز در مخالفت با رسول الله قد علم کردند و امروز در مخالفت با سبط او، حسین(علیه‌السلام).
در مدّت این شش ماهی که در این دنیا زیسته‌ای، سرود شهامت و شهادت را برایت زمزمه کردم و از شیره‌ی جانم که آمیخته با ولای حسین(علیه‌السلام) بود، سیرابت نمودم.
برایت گفتم که حق و باطل با هم جمع نمی‌شوند.
گفتم که یا ولایت امام نار یا امام نور. ولی امان از این قوم که ولایت امام نور را رها کردند و به ولایت امام نار گردن نهادند.
نامه‌های دعوت کوفیان هنوز هم همراه ماست. امام زمانشان را به سوی خود می‌خوانند و از برای کشتنش شمشیر از غلاف برون می‌کشند.
اینان آن قومی را که(( از یک صبح تا شب، چهل پیامبر خدا را کشتند و فردای آن، به راحتی به بازارهایشان رفتند و مشغول سرگرمی‌های دنیایشان شدند)) رو سفید کردند.
آنان یحیی(ع) کُشان امروزند در سال شصت و یک هجری.
فرعون وجودشان در برابر موسی زمان ایستاده است. نمرود وجودشان، در برابر خدا سینه سپر کرده و بانگ برآورده که ((اَنَا رَبُّکُمُ الاَعلی))
آن‌ها را خواب دنیا فراگرفته و به چند روز زندگی دنیا دل خوش نمودند.
سوره‌ی فجر را با هوای نفس می‌خوانند و از تأویل آن که حسین بن علی است، غافلند.
“دین لقلقه‌ی زبانشان شده و موقع ابتلا، دین داران واقعی، چه قلیل‌اند!" 
حسین(علیه‌السلام) را که جامع همه‌ی آیات الهی است، قرآن است و باطن دین و کشتی نجات آن‌ها، به زر و سیم دنیا می‌فروشند.
اگر می‌خواهی تفسیر و عینیّت آیه‌ی ((لا تَشتَرو بِآیاتی ثَمَناً قلیلاً و ایّای فَاتَّقون)) را ببینی، به آن‌ها که روبروی آیت خدا، حسین(علیه‌السلام) ایستاده‌اند، نگاه کن.
آری این‌جا سرزمین ((کرب)) و ((بلا)) در سال شصت و یک هجری است.
سال موعود، زمین موعود و حادثه موعود.
این‌جا انبیاء و اولیای الهی آمده اند« همه‌ی آن‌ها از آدم(علیه‌السلام) تا نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و محمد که سلام و درود خدا بر آن‌ها باد، از این جا عبور کردند و بر مصیبت خاندان رسول خاتم محمّد مصطفی صلی‌الله‌علیه‌وآله» ناله کردند و گریستند.
گویا همین دیروز بود که پدربزرگ غریبت، علی(علیه‌السلام) از صفین بازمی‌گشت و چون به این زمین تفتیده و مضطرب رسید، اشک پهنای صورتش را شست.
اصحاب دلیل را جویا شدند و فرمودند : «اینجاست که حسینم را می‌کشند در حالی که روزها آب را بر او و اهل بیت او بسته‌اند.»
خداوند می‌خواهد مردان و سربازان پدرت را در راهش، کشته ببیند و ما زنان و کودکان خیام را، اسیر.
خداوند می‌خواهد که همه‌ی ما،سربازان حسین(علیه‌السلام) شویم و مانند مادرمان فاطمه سلام‌الله‌علیها فداییان ولایت و در این میان قرار است که کوچکترین و اقیانوس‌ترین سرباز حسین(علیه‌السلام) تو باشی.
پاره جگر رباب،
کمتر تقلّا کن. زود است که تو را به دستان حسین بسپارم تا آخرین اتمام حجّت این قوم شوی و دلیل مظلومیت مولایمان حسین(علیه‌السلام).

 نویسنده: ف.بهمنی

منبع:سایت جامع فرهنگی مذهبی شهید آوینی

#محرم

قطعه ای ادبی در مورد محرم

عزاداری, احیاء خط خون و شهادت, و رساندن صدای مظلومیت آل علی به گوش تاریخ است «اشك», زبانِ دل است و «گریه», فریاد عصر مظلومیّت

عزاداری، احیاء خط خون و شهادت، و رساندن صدای مظلومیت آل علی به گوش تاریخ است.

«اشك»، زبانِ دل است و «گریه»، فریاد عصر مظلومیّت.

رسالت «اشك»، پاسداری از «خون شهید» است.

عزاداران حسینی، پروانگانی شیفته نورند كه شمع محفل‏آرای خویش را یافته و از شعله شمع، پیراهنِ عشق پوشیده‏اند و آماده جان باختن و پرسوختن و فدا شدن‏اند.

عزاداری برای شهید كربلا، انتقال «فرهنگ شهادت» به نسلهای آینده است.

عزاداری، شور و عاطفه را از شعور و شناخت، بر خوردار می‏سازد و ایمان را در ذهن جامعه هوادار، زنده نگه می‏دارد.

عمیقترین پیوندها میان عقل و عشق و عاطفه و برهان، در سایه عزاداری برای عاشورا شكل می گیرد.

«منا» یك قربانگاه بود، و… «كربلا»، قربانگاهی دیگر تنها هاجر و ابراهیم نبودند كه «اسماعیل» را به «مذبح» آوردند، محمد و علی و فاطمه(ع) نیز «حسین» را به قربانگاه عشق فرستادند.

برای رسیدن به كربلا، باید اراده‏ای آهنین، قلبی شجاع و عشقی سوزان داشت و در این سفر، باید رهتوشه‏ای از صبر و یقین، پاپوشی از توكّل، سلاحی از «ایمان» و مَركبی از «جان» داشت، تا به منزل رسید، چرا كه راه كربلا، از «صحرای عشق» و «میدان فداكاری» و پیچ و خم خوف و خطر می‏گذرد.

زائر حسین(ع) باید تمثیلی از شداید و رنجها و سوز و گدازها و خوف و عطشها را در خویش پدید آورد و كربلایش «كرب» و «بلا» باشد.

دانشگاه كربلا باز است و شاگرد می‏پذیرد، از هر جا كه باشد، هركه باشد…

محرّم، فروردین جانهاست و بهار ایمانهای سست شده و طراوت اندیشه‏های مرده و افسرده و خوابیده، و شكوفایی غنچه‏های بسته بیداری و آگاهی و ایثار و فداكاری است.

محرّم، وجدان همیشه بیدار تاریخ، و گلوی هماره فریادگر زمان است.

محرّم، ماه پاسداری از حرمت انسان است.

محرّم، حریم ایمان و حصار قرآن است.

محرّم، اهرم حركت دهنده انسانها و پدیدآورنده شورشهای شیعی و نهضتهای علوی و قیامهای مكتبی است.

حسین(ع) پیامهای شفابخشش را، همه ساله بر بالهای سرخ شهادت می‏نویسد و پیكهای رهایی را بر موجهای محرّم و عاشورا سوار می‏كند.

كلاسهای كربلا - كه در همه جاست - حتی بدون یك روز تعطیلی، به من و تو و به همه آنانكه به نجات «انسان» می‏اندیشند، می‏آموزد. چرا كه : هر روز عاشوراست و هر جا كربلاا

«غدیر علی»، «حرای محمّد» است، در جلوه‏ای پس از بیست و سه سال.

«عاشورای حسین»، دادخواهی غدیر علی(ع) است، پس از نیم قرن مظلومیّتِ حقّ.

«عاشورا»، سقّای تشنه كامانِ عزّت است،عاشورا، انفجاری از نور و تابشی از حق بود كه بر «طور» اندیشه‏ها تجلی كرد و «موسی خواهان» گرفتار در «تیهِ» ظلمت را از سرگردانی نجات بخشید.

عاشورا درخششی بود كه در دل دشمن، ترس ریخت و در دل دوست، امید آفرید و مردگان را بیدار ساخت و غافلان را به هوش آورد و «شب» را تا پشت دروازه‏های شهر شرك و قلعه نفاق، تاراند.

گرچه در آن نمیروز سرخ، در آن صحرای آتشگون، در آن كربلای «آزمایش»، قیام قیامت در خون نشست، ولی فریاد رسایت در عمق زمان برخاست.

ای حسین!… گرچه در آن «نینوا» نای حقیقت‏گوی تو را بریدند، امّا … نوای «حق، حقِ» تو در تاریخ، همچنان ماندگار شد و جاودانه ماند.

ای حسین! كربلای تو، انقلاب آموز و انسان‏ساز نسلها و قرنها و سرزمینها بود و عاشورای تو، بارور سازنده لحظه‏ها و روزها و سالها.

حسین(ع) مرگ را «پل عبور» به آخرت می‏دانست و «بقا» را در «فنا» می‏جست و «پیروزی» را در «شكست»! «زندگی» را در «مرگ» می‏دید و «ماندن» را در «رفتن» و «حضور» را در «غیبت» می‏شناخت و «شهادت» را حضور جاودانه در تاریخ می‏دانست و مرگ را برای فرزندان آدم، همچون گلوبندی زیبا برسینه دختری جوان، شایسته می‏دید.

حسین(ع) شناگر دریای خون بود و رهپوی وادی عشق. و در قربانگاه خود، در آخرین لحظات نیز، سرود توحید و رضا خواند.

حسین(ع)، كربلایی نیست، جهانی است.

حسین(ع)، هم «راه» است و هم «راهنما». هم كاروان است و هم قافله سالار.

حسین(ع)، كشتی نجات و مشعل هدایت است.

هنوز هم بشریّت، تشنه درسهای «مكتب عاشورا»ست، مكتبی كه الفبای آن، فداكاری، جانبازی، خلوص و خدامحوری است.

حسین(ع)، چشمه‏ای از حقیقت و حرّیت است كه تا ابد كام تشنگان آزادی را سیراب می‏سازد.

ارباب صدای قدمت می آید                  
هنگامه اوج ماتمت می آید
ما در تب داغ و غم تو میسوزیم                   
یک روز درگر محرمت می آید.

صلی الله علی الباکین

#حدیث_روز

?امام سجاد علیه السلام:

?اذا ذبح الحاج کان فداه من النار….

?وقتی حاجی قربانی را ذبح کند در برابر آتش جهنم فدیه او خواهد بود.
بحار الانوار ج96، ص288

#شهید حججی

خبر آمد، خبری در راه است
پیکر بی سر و بی جان کسی در راه است
بروید و برسانید به بنی هاشمی ها
پیکر یار حسین ابن علی در راه است

? 12 توصیه مهم رهبر معظم انقلاب به طلاب

?مهمترین وظایف روحانیت «هدایت فکری و دینی»، «هدایت سیاسی و بصیرت‌افزایی» و «راهنمایی و حضور در عرصه‌ی خدمات اجتماعی» می باشد.

? تبدیل جامعه به جامعه‌ای دینی، بر عهده‌ی علما، روحانیت و طلاب است.

? روحانیون و طلاب باید مسلح و آماده، وارد عرصه‌ی مقابله با شبهات و تفکرات غلط و انحرافی در فضای مجازی شوند.

? «درک اسلام ناب و متکی بر کتاب و سنت» را با ابزار خرد و اندیشه‌ی اسلامی، وظیفه‌ی مهم روحانیون است.

? وحانیون و طلاب با بهترین روش‌ها، مردم را به عبادات و ظواهر و مصادیق دینی از جمله صدق، امانت، تقوا، ترک منکر، امر به معروف و سبک زندگی صحیح، هدایت کنند.

?طلاب باید با استدلال صحیح، اعتقادات موروثی را که ممکن است در گذر زمان دچار زوال شده باشند، عمق ببخشند و به مسیر صحیح بکشانند.

? استمرار حرکت صحیح و انقلابیِ کشور و جامعه، بدون حضور مستمر روحانیت امکان‌پذیر نیست.

? در جمهوری اسلامی، تداوم حضور علما و روحانیون و در نتیجه، حضور مردم در عرصه‌ها، استمرار حرکت انقلاب را ممکن کرده است.

? حضور طلاب در خدمات‌رسانی به مردم، مدرسه‌سازی، بیمارستان‌سازی، کمک به مردم هنگام حوادث و دیگر عرصه‌ها، نیروهای مردمی را نیز به صحنه می‌آورد و منشأ خدمات خواهد شد.

? طلاب همت خود را برای ایفای مسئولیت‌های روحانیت که هیچ تخصص دیگری نمی‌تواند جایگزین آن شود، به‌کار گیرند.

? ایفای مسئولیت‌های روحانیت به معنای هدف‌گیری مناصب و مقامات و عناوین نیست، بلکه در همه‌ی اوقات باید کسب رضایت پروردگار و امام عصر (عج) هدف اصلی قرار گیرد.

? «مراقبت از اینکه حوزه‌های علمیه از شیوه‌ی طلبگی به شیوه‌ی دانشگاهی گرایش پیدا نکنند»، «طرح آموزش اخلاق در حوزه‌ها» و «منطقه‌ای کردن گزینش و جذب طلاب»، از مسئولیت مدیران حوزه‌ها است.

⁩✨ هـــــمسرانہ ✨

💠 مرد هاے مـــــذهبے ؛

گاه یادشان میرود ڪه از همسرانشان

بابت حـــــجاب تشڪر ڪنند !

💖 یادشان میرود ڪه ؛

پذیرایے از مهمان با حـــــجاب سخت تر است !

❣ یادشان میرود ڪه ؛

مسافرت با حـــــجاب سخت تر است !

💕یادشان میرود ڪه ؛

بچه دارے با حـــــجاب سخت تر است !

💝 یادشان میرود ڪه ؛

خرید با حـــــجاب سخت تر است !

❤️ یادشان میرود ڪه ؛

در گرماے تابستان چه جـهادے است چادرے بودن !

💎یادشان میرود ؛

اگر خیالشان از همسرشان راحت است ؛

✅بخاطر سختے حجابے است ؛

ڪه آنها تحمل میڪنند !

👌گاهے با شاخه اے گـــ🌹ـــل

از همسرانتان بابت حـــــجابشان تشڪر ڪنید …❤️

تا بدانند ڪه جهادے ڪه امروز با حجابشان میڪنند ،

برایتان چقدر ارزشمند است ✔

#سبڪ_زندگے_مؤمن

? ایمان، با شراب خواری و قماربازی سازگاری ندارد‏ ?? ?? یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَیسِرُ وَ الْأَنْصابُ وَ الْأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّیطانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّکمْ تُفْلِحُونَ ?? ای کسانی که ایمان آورده اید! همانا شراب و قمار و بت ها و تیرهای قرعه، پلید و ازکارهای شیطان است، پس از آنها بپرهیزید، تا رستگار شوید.  ? پیام ها ? - ایمان، با شراب خواری و قماربازی سازگاری ندارد.  2- شراب و قمار، در ردیف بت پرستی است. 3- اسلام از پلیدی ها نهی می کند.  4- خوردن لقمۀحلال و پرهیز از حرام خواری، در سعادت و رستگاری انسان مؤثّر است. ☀️سوره مائده، آیه 90☀️ ?منبع: تفسیر نور؛ ج 2؛ 

​ ​

​